Mrówki to wybitnie społeczne owady.   Najbardziej typową cechą mrówczych społeczności jest podział na kasty. Rolą matki, zwanej królową, jest wyłącznie składanie jaj. Samce, choć uskrzydlone, cieszą się życiem ledwie chwilę, gdyż wkrótce po odbyciu lotu godowego po prostu giną. Pozostałe to robotnice, które są bezpłodnymi samicami, a ich zadaniem jest budowa i obrona gniazda oraz pielęgnacja królowej i potomstwa. Większość mrówek leśnych buduje kopce, pod którymi rozciąga się sieć podziemnych labiryntów. Najpowszechniejsza u nas mrówka rudnica żywi się głównie owadami, dzięki czemu zyskała sobie miano wielkiego sprzymierzeńca lasu. Bywa, że podczas masowych ataków liściożernych owadów, drzewa pozostają zielone tylko wokół mrowisk.

Znaczenie mrówek w lesie:

1. zjadając owady masowo występujące w lesie oraz ich larwy i poczwarki, przyczyniają się do zmniejszenia ich liczebności i ograniczenia szkód w lesie;
2. hodują mszyce, których wydzielina – słodka spadź – jest ich przysmakiem i jednocześnie pokarmem m.in. pszczół 
3. zjadając fragmenty nasion przenoszą je w różne miejsca i przy okazji rozsiewają (np. fiołek leśny), a więc wpływają na różnorodność gatunkową lasu;
4. zakładając podziemne gniazda, spulchniają glebę;
5.  pełnią rolę porządkującą, ponieważ zjadają padlinę i małe, chore osobniki różnych zwierząt;
6. są pokarmem dla innych zwierząt – dzięcioła, małych ptaków, mrówkojada.